طبق استاندارد‌های امروزی، ۱۶ فریم بر ثانیه بسیار آرام است. برای درک بهتر باید بگویم که دوربین‌های مدرن ۳۵ میلی متری با سرعت ۲۵ فریم بر ثانیه تصاویر را ضبط می‌کنند. اگر می‌خواهید بیشتر تعجب کنید باید بدانید که بسیاری از بازی‌های ویدیویی مدرن، با سرعت ۲۵۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شوند.
پایین‌ترین سرعتی که مغز انسان تحلیل می‌کند
۱۳ فریم بر ثانیه پایین‌ترین سرعتی که مغز انسان می‌تواند تصاویر پشت هم را به عنوان یک فیلم و حرکت تحلیل کند. هر چیزی پایین‌تر از ۱۳ فریم توسط مغز به عنوان تصاویری جدا از یکدیگر است. ۱۶ فریم فاصله کمی به ۱۳ دارد و به همین دلیل فیلم‌های قدیمی خیلی غیرطبیعی جلوه می‌کنند.
اولین فیلم بلند تاریخ
فیلم استرالیایی «داستان دار و دسته کلی» اولین فیلم بلند تاریخ است که در گیشه زمان خودش مورد استقبال قرار گرفت. این فیلم حدودا یک ساعت بود و طول حلقه آن بالغ بر ۱۲۰۰ متر (۴۰۰۰ فوت) اعلام شد. البته پس از مدتی این فیلم گم می‌شود، اما به مرور قسمت‌های مختلف آن پیدا می‌شود تا اینکه در سال ۲۰۰۶ نسخه بازسازی شده آن به صورت دیجیتالی منتشر می‌شود. این فیلم، عطف به آنکه اولین فیلم بلند داستانی دنیا می‌باشد در حافظه جهانی یونسکو ثبت گردید.
افتتاح اولین سالن‌های سینما
قبل از سال ۱۹۰۷ بیشتر فیلم‌ها در سالن‌های نمایش سنتی و کارناوال‌ها نمایش داده می‌شدند. با ظهور سالن‌های سینمایی، فیلم‌ها خودشان به یکی از جاذبه‌های اصلی تبدیل شدند.
اندازه عجیب حلقه برای ۱۱ دقیقه فیلمبرداری
یک حلقه استاندارد فیلم با نرخ ۲۵ فریم بر ثانیه ۱۰۰۰ فوت (بیش از ۳۰۰ متر) خواهد بود. با این حلقه فیلم هزار فئای فقط می‌توان ۱۱ دقیقه فیلمبرداری کرد. این موضوع به این معناست که آپاراتچی در سینما‌ها باید در طی نمایش بار‌ها حلقه فیلم را عوض کنند. با این کار فیلم بدون اختلال و قطعی به نظر می‌رسد.
تعداد زیاد حلقه‌های فیلم «تایتانیک»
زمانی که فیلم سینمایی تایتانیک در سال ۱۹۹۷ منتشر شد، حلقه فیلم‌ها هنوز هم تنها راه برای نمایش فیلم بودند. این فیلم ۳ ساعت و ۱۵ دقیقه بود و هر نسخه از آن حدود ۱۷.۷ حلقه فیلم داشت. به این معنا که با احتساب ۲۵ فریم بر ثانیه، حلقه‌های این فیلم این فیلم ۱۷ هزار و ۷۰۰ فوت طول داشته است. معادل بیش از سه مایل (بیش از ۵ کیلومتر) فقط برای یک فیلم.
تکنولوژی جدید سینما‌ها
این روز‌ها بیشتر سینما‌ها از پروژکتور دیجیتالی استفاده می‌کنند که به پردازش دیجیتال نور (DLP) شناخته می‌شود. از آنجایی که فیلم‌های مدرن به صورت دیجیتالی نمایش داده می‌شوند، دیگر لازم نیست استودیو‌های فیلمسازی حلقه‌های بزرگ را به سینما‌ها ببرند. آن‌ها اکنون فیلم‌ها را به وسیله اینترنت، ماهواره، یا هارد درایور‌ها ارسال می‌کنند؛ یعنی یک پیشرفت دیگر در صنعت فیلمسازی.